PUNKT PO PUNKCIE I W PODPUNKTACH / Wynajdując powody, czyli eugeniusz ze mnie

 

>>>POSTAW KAWĘ<<<

 

Punkt po punkcie i w podpunktach,

czyli wzorowany* dziennik

wewnętrzno-zewnętrzny,

publikowany na bieżąco oraz

z dala od społecznościówek

* [NA PUNKTY] / Wojciech Albiński

2024

06

18. Co wtorek czekam na kolejny numer KL z nadzieją, że będzie "Na punkty" Wojtka Albińskiego. W końcu sam decyduję się punktować.

• Smuteczek, że chyba już tylko taką formą mogę ocalić pisanie. Ale też wesołkość, że może jednak będzie ocalone.
• Blog od stycznia zamierał, aż zamarł i wisi nad nim ostateczność odroczona. Wczoraj próba zamknięcia Patronite - no i fiasko  (za mało $ na przelew). Pisanie to praca dla konsumenta, który nie wystawia nosa poza społecznościówki - a w socjale nie umiem.
• Chciałbym chyba napisać na blogu nt. "Kawałków o projektowaniu" Marcina Wichy - ale to oznaczałoby czytanie (ponowne) i wypiski. Pracę bezpłatną i prawie bezczytelniczą - czyli coraz rzadziej przyjemną grę intelektualną.
• Ale napiszę, czy nie napiszę? Przecież ostatni wpis powinien być zaplanowany, a nie z przypadku.
• Formatuję 1-y punkt językowo - dużo ścinam, żeby było prościej. Fajne to pisanie, taka nieskrępowana zwięźlina.
• Blokowałem takie pisanie wprost od siebie i o sobie. Niby nie lubię socjali - a tu proszę, taki mikrofejsik.
• Pewnie bym zaakceptował social media, bo czemu tak nie pisać - problemem jest jednak powszechny brak kultury. Brutalność większości średnio przejętej, że poza narzucaniem standardów agorze, szkoli też algorytmy uprawiające ten ogródek. A uczenie maszynowe na syfie, zamienia najmniejszą nawet kałużę w bagno.
• Dziwnym nie jest, skoro tylko skuteczność maszyn trzyma nas w pionie. Np. moim najlepszym przyjacielem jest odkurzacz bezprzewo (golarce też daję sporo lajków).
• W nocy pies się ssikał w łazience. Czyli inteligentny. Może założyć mu tik-toka?
• Nie, nadal nie nadaję się na socjale - nadmiar moralizatorstwa i czerstwy humor. Bum, bum, boomer.
• Sąsiad na klatce pyta kiedy mamy urlop. Wyrobił tyle nadgodzin w fabryce, że wcisnęli mu wolne do końca miesiąca - oczywiście żeby nie zapłacić. Nigdzie nie pojedzie, nawet się z nikim nie spotka (bo wszyscy pracują) - zostaje mu leżak na ogródku. Dobrze chociaż, że jest euro w TV. No i jak tu szanować neolibków?

19. Trasa: przyjemna S-ka i dziadowska autobana. Pierwsza chyba tego lata chęć, żeby ruszyć się gdzieś poza region.

• Bolesławiec. Zgrabna neogotycka wieża kościelna, chociaż zbudowana na miejscu zamku. Wolałbym zamek, ale w sumie sama wieża ma podobny klimat. I dwa obszerne tarasy widokowe.
• Czemu nigdzie nie można wejść na taką wieżę? Martwy symbol, jak wykrzyknik w przestrzeni.
• Przyjemny rynek, zgrabny i zadbany. Lekko opada w jedną stronę, co dodaje mu uroku (lokalna ciekawostka: hymn z ratusza grają 6 minut po popołudniu i trwa to jakieś 15 sekund).
• Widać że koniec szkoły i wakacje za rogiem - dzieci obsiadły fontannę, młodzież z nonszalanckim zacięciem promenuje po starówce. Fajnie jest mieć rynek, na którym to wychodzi i można go sobie do woli okrążać - w W. jest zbyt mały i od razu widać, że ktoś się szwenda.
• W kawiarni dostałem dużą kawę i rogaliki w cenie, za którą w W. dostałbym małą kawę i politowane spojrzenie. A podobno przygraniczne miejscowości mają ceny skrojone pod Niemca.

20. Za sprawą nieszczelnej fugi przy prysznicu oraz plastikowej listwy przypodłogowej utworzył się ciekawy akwedukt łazienka-kuchnia. Dystrybucja cieczy przebiegała bardzo powoli - więc sporo czasu zajęło namierzenie jego przebiegu. Jednak mokra sprawa, bo przez to pękła framuga w drzwiach.

• W sumie dobrze, że nie cieknie spod brodzika - remont w lokum to nocna mara - rodem z samego dna piekieł najemcy.
• 'Miejscowość' terenu migruje wraz z nami. 'Moje' miejsca są dziś gdzie indziej - niż np. 10, 15, 20 lat temu. Wokół każdego zamieszkania mamy jakiś 'swój' park, 'swój' sklep, 'swój' parking, 'swoją' ścieżkę.
• To jak nazywać to wszystko przeszłe - 'moje exmiejsca'? Chyba czasem trzeba porzucać nazewnictwo tak, jak porzuca się miejsca.

21. Akwedukt dalej działa, źródła były dwa - a drugiego szybkim fixem nie pokleisz...

• Pośpiech cały dzień - wyjazd na zlot rodzinno-okołorodzinny E. - i jeszcze trzeba zdążyć na mecz reprezentacji. Na tym bardziej zależy teściowi - mnie mniej, ale udaję przed sobą, że też  - żeby 'miękko' wejść w to wydarzenie (na którym nie znam co najmniej połowy osób).
• Przy wyjściu urywa się wylewka w kranie. Płynność wszechświata zagęszcza się ostatnio w naszym lokum.
• Jeszcze odebrać opony do roweru. Niby pośpiech - ale nie mogę sobie odmówić pogawędki ze sprzedawcą (bo to typ pozytywnego maniaka).
• Po drodze kupuję dwie wylewki - i tak się zaraz urwie ten chiński szmelc (to już druga w tym roku).
• Głupio mi trochę, że nie zapamiętam wszystkich imion - komunikuję to ludziom wprost (z cichą nadzieją, że jednak się uda).
• Można się było aż tak nie spieszyć na ten mecz.
• Kładę się przed północą, choć mógłbym jeszcze posiedzieć. Lenistwo bierze górę.

22. Dobrze jest pobyć wśród sympatycznych ludzi. Jak by się było na wakacjach niemalże. Wesołe głupotki - a jakie orzeźwiające.

• Skręcam kostkę - a A. skręca kolano, przy zderzeniu w siatkówce. Ja się z tego potem wyłgam (podkręcona i nie poszło do końca) - a on nie (strzeliło). On idzie w poniedziałek do pracy fizycznej gdzie potrzebuje tej nogi - ja będę siedział z laptopem. Mam lekki dyskomfort do końca wyjazdu, choć to był wypadek dwóch starych osłów.
• Jakoś nas to zbliża i zagadujemy o stopniu bólu co jakiś czas. Staram mu się uzmysłowić powagę sytuacji (nie ma ruchliwości na boki) - czyli namówić, żeby koniecznie poszedł do fizjo. Widzę, że on nie z tych co wierzą w zdrowie. Prawdopodobnie będzie się męczył - aż go ból praktycznie wyłączy.
• Widziałem wielu takich facetów (w tym jednego w sobie na pewnym etapie) - szkoda mi ich, bo sami sobie często szkodzą niestety.
• Przegrywam w 7 Cudów Świata, wygrywam w Carcassone - chociaż jest zamieszanie przy liczeniu punktów i przez to czuję się, jakbym oszukał. Albo raczej czuję się, jakby reszta uważała, że oszukałem - i ta wygrana mnie nie cieszy.
• Dobrze chociaż, że rozgrywka była świetna - nigdy tak intensywnej nie rozegrałem. Mega inteligentne towarzystwo i świetny poziom. Aż chciałoby się częściej...

JESTEM NIEZALEŻNYM AUTOREM, WSPIERAJ MNIE I SYPNIJ GROSZEM:

>>>POSTAW KAWĘ<<<

23. Zaskakujące - ale żal, że impreza kończy się troszkę przed czasem. W drodze powrotnej naprawdę czuję się, jakbym wracał z wakacji. Wakacyjność to jakby coraz bledsze wspomnienie.

• Jeszcze przeciągamy we trójkę - i wchodzimy na górę z wieżą widokową. Na wieżę nie wchodzimy, bo płatna a widoku nie zmienia (poza zasłanianiem kawałka).
• Jeszcze kawa i ciastko na wyspie. Idź sobie smutku lata, sio.
• Przekładamy spotkanie z tatą - chcę żeby było było też rodzeństwo, trzeba ich jakoś pozbierać. Owładnia mnie całkiem ta rodzinność, wzrastała jakoś od początku roku. Chciałbym ich częściej spotykać.
• Powstrzymuje się, żeby nie zanotować soczystych zdań, które wymyślili inni autorzy - więc chodzę i je powtarzam (wynajdując powody, dla których je powiedzieć).
• Im jest się starszym, tym drożej kosztują błędy - ale jednocześnie coraz mniej się tym człek przejmuje.

24. Ile może być tego sprzątania na 40m kwadrat? (Dużo, jak się nie sprząta raz w tygu chociaż). Udaję że nie widzę i ślizgam się po przyczółkach (w-miarę) czystości.

• Jest wpis na blogu, 2 dni pisania w formule 1 + 0,5 + 0,5 (czyli łączny proces przez 3 dni).
• Jeden taki text wpis na blogu miesięcznie - uda się czy nie uda? Poszła ta recenzja Wichy, solidna choć bez błysku.
• Pewnie ten koncept regularności zdechnie, jak z treningami na wioślarzu.
• Treningi na wioślarzu (jeszcze) nie zdechły, ale się opieprzam na wszelki.

25. Zmarli i nieobecni ostatnio przychodzą do nas w snach. U nas wiadomo akurat, kto jest pierwszy w kolejce do umierania - ale to przecież  nieprzewidywalne. W tej dyscyplinie jest pewnie najwięcej dzikich kart.

• Wiadomo też, że lokum trzeba będzie opuścić - aby zająć się żywymi, jak to po każdej śmierci. Czyli to jeszcze nie Dom, jeszcze nie Tu. Czy bardziej lubię to miejsce, czy nas w tym miejscu?
• Lokum i nasze zamieszkiwanie w Zdroju. Dobre miejsce i dobry czas. W głębi jednak przeczuwam, że to dobiega końca a zmiana jest za rogiem.
• Czemu szczera prostota, gdy zostaje zapisana to często brzmi trywialnie? Bo jest pozbawiona mimiki, gestów, spojrzenia?
• Wiek średni to śmierć na horyzoncie - która choć jest tam od zawsze, to teraz po prostu widać więcej szczegółów.
• A nie - wiek średni to jak z wierzchu wyglądasz normalnie ale wiesz, że na podszewce są przetarcia, plamy, naderwania.
• Na przystanku maltretują chlorów. Straszak miejski wyrzuca jednemu czapkę w śmietnik, drugiemu kopią plecak, potem ciągają ich po trawie. Rozumiem że interwencja - ale czemu okrucieństwo?
• Bo to uchodźcy wewnętrzni, horda, podludzie. Poza tym w kraju mundur nigdy się nie myli. Sami sobie kręcimy powróz.

26. Landlord zlikwidował drugie źródło akweduktu. To znaczy jutro się o tym przekonamy.

• W łazience zrobił się stroboskop z migającego halogenu. Teraz już trzeba ogarnąć oba - bo drugi jest w kuchni.
• Były wiosła? Były (i co z tego, że bez progresu).

27. Pozbywam się paru ciuchów - przy pojemniku PCK zastanawiam się, czy kiedyś trafię je ponownie w lumpie. Pojemniki przepełnione, wysypują się z nich wory - pod kolejnymi rozbebeszone hałdy. To już nie fast-fashion tylko mass-disaster.

• Ponad dwa tygodnie a ryje dalej wiszą - po każdym plebiscycie wzrasta olewka sprzątania. Z początku się starali - w październiku zniknęły w tydzień. Ale już w kwietniu dopiero po 2-4 i to z wyraźnym ociąganiem (a i tak gdzie-nie-gdzie są ostańce). Teraz pewnie zapomną całkiem i będą nas te głupie uśmieszki nękać co dnia.
• Głupie, bo samozadowolone a nawet posprzątać nie umieją (właściwe to przypilnować sprzątających za nich). A tak właściwie - to czemu ryje? Po co mi wiedzieć jak wygląda Wiesław Mąka, czy ja się o to prosiłem?
  
• Dostawili nowy apartamentowiec do starego blokowiska (właściwe obok - bo za średnicówką, już na polach, wśród garaży i działek). Cała fasada w balkonach - ich płyty tworzą linie ciągłe przez całą elewację (aż pomyliłem z galeriowcem). Pomysł nawet dobry, ale wykonanie trochę żal - wywalili wszystkie te balkony po stronie ulicy, zamiast na łąki i las w oddali. Rozumiem, że kierunki światła słonecznego z funkcją się nie pokryły - ale i tak można to było inaczej rozwiązać.
• Co tam balkony w spalinach, ludzie i tak kupią. Deweloper pęka z dumy, wywalił szyld na dach. Tutaj to w ogóle może mieć po całości wywalone, bo buduje się tak rzadko, że wszyscy go i tak po rękach całują.
  
• Przejeżdżam obok kościoła z którego wychodzi pogrzeb. Grabarze w czapkach jak drogówka, tyle że czarnych, mają też t-shirty z logo zakładu na piersiach. Formują nierówny rząd, tatuaże na rękach, daszki błyszczą w słońcu - wyglądają jak jakaś mundurówka. No kto ich tak wystroił - że powagę zastąpiono groźbą (wszyscy sznurem za murem)?
• "Straż Ozyrysa" - tak ich nazywam (od nazwy zakładu). Nie chciałbym żeby taka ekipa mnie chowała - bałbym się jakiegoś mandatu (za prędko czy za wolno umarłem?). Albo że mnie wcześniej zmuszą, żeby tę mogiłę wykopać.
• W budowlanym przede mną typ podnosi Księcia Mieszka i kładzie na rancie. Drugi z przeciwka chce go przechwycić, ale się kryguje - zwalnia, szuka fajek, widać że będzie czekał aż wszyscy pójdą. Spokojnie dopinam rower i biorę tę dyszkę (bez zadyszki).
• Nie jestem ani tak bogaty jak ten pierwszy, ani tak  pospinany jak ten drugi pacjent. Pewnie jednak jestem złym człowiekiem - bo to mógł być np. piniądz serwisanta od automatu.
• Ale trudno - oni przynajmniej mają stałą pracę, a ja walczę o każdą dychę.
• Znowu jakiś kupon na loterię - zastanawiam się czy zarejestrować, choć przecież nie zwykłem łapać tych haczyków. Więc - czy to tylko starość, czy może już jakaś desperacja?
• Miało być tylko do sklepu, a jednak zbaczam. Zamiast pracować - przejażdżka, to dziwnym nie jest, że kokosów nie ma.
• Pośród turystów grupa ogrodnicza. Inna jest struktura ciała robotnika.

28. Cały komentariat podpala się starciem Trump vs Biden. To już nawet nie liga oldboyów, tylko geriatryczna - ale ponoć nadal zachowują się jak dzieci.

• Don na jesieni chyba wygra - a Europa będzie miała przetupane na wiosnę.
• Już ma, tylko nie chce jej się tym zająć, bo są prawie wakacje.
• Odwołany ostatni trening karate, Sensei już wybył. Czuję się jakiś osierocony.
• Dobrze że zmieniłem opony w rowerze - jest nadzieja, że przynajmniej będę jeździł (bo 'musi się zwrócić').
• Sms do landlorda, że akwedukt w łazience zlikwidowany. Chociaż łazienka sama w sobie jest też akweduktem - więc raczej średnia ta metafora.
• W smsie wpisałem 'przeciek' - nie będę przecież zarzucał antykiem. Nam, chłopom, najłatwiej chyba porozumieć się na technicznym gruncie.
• Nominacje do Nike. Bez czekania na krótką listę obstawiam, że wygrają "Chłopki". Wprawdzie już wygrały - bo jako bestseller dały chociaż chwilowe utrzymanie autorce (rzadkość wśród książek).
• Ale Nike i tak dostaną - przecież ten kraj by tak nie wyglądał, gdyby radośnie nie dosypywano zwycięzcom.
• Nie wiem czy to dobra literatura - nie czytałem, bo przegapiłem moment gdy 'zwrot ludowy' przeszedł w 'chłopomanię'.  W każdym razie chyba literatura potrzebna, skoro się wyprzedaje. Ale sukces sprzedaży wszystkiego nie rozstrzyga - w końcu czemuś ją pominęli przy innych nagrodach.
• Walory literackie nieważne - bo zawsze znajdzie się takie jury, co fiknie kozła, żeby na plecach kontrowersji wjechać na podium 'odważni i bezkompromisowi'.

29. Felieton to najbardziej żywa literatura. Choć mówią że wcale nie i ledwie publicystyka. A to forma najbardziej żywotna, najwigorniejsza, fit-literatura - jeśli tylko ktoś potrafi przeszmuglować ją do felietonu. Zawsze czekam na dwie takie przemytniczki - Masłowską i Hund.

• Panie Dorotę i Olgę poza rentgenem w piórze łączy poczucie humoru. Pierwsza zdaje się uprawiać go 'za wszelką cenę' a druga 'pomimo wszystko'. Żadna nie osuwa się przy tym w desperację lub żenadę.
• Hund w tym tygu przypomniała co należy pamiętać o zonie. Najcelniejszy ostatnio portret premiera - który całkiem już chyba skręcił w ulicę Wiązów.
• Musiałem sięgnąć po książkę Masłowskiej z felietonami, żeby psychicznie podołać dalszemu czytaniu Gai Vince. Niby wszystko wiadomo, że ludzkość w rzyci, itd. - ale jak się to dostaje wyłożone w naukowym i elokwentnym stylu, to mocno gniecie.
• Tzn. mnie gniecie, wielu raczej zgrzewa. Czasem tęsknię, żeby też mnie zgrzewało.
• Cały dzień z rodzinką. Ojciec dostaje nową kawiarkę - ładna, chromowana włoszczyzna. Dzielimy się w kuchni technikami parzenia.
• Smażymy się na ulicznej patelni, zaklejając w brata aucie okno folią - bo szyba wpadła do środka. Mija nas auto z maską przyczepioną powertapem. Inżynieria z folii i taśmy - bardzo to polska myśl technologiczna.
• Bracka Skoda to fenomen - ma 20 lat i sypie się jak łupież - ale dalej jeździ i P. ją bardzo lubi. Przypomina mi się moja Nexiunia - miała 21 w dniu złomowania i żegnałem ją niczym admirał swój okręt flagowy.
• Rodzinka w dobrej formie, cicho marzę, że kiedyś pojedziemy razem na wakacje.
• Minister a zachowuje się jak ministrant. Po jego kolejnym nabzdyczonym X-ksie (extweetcie?) to chyba tylko przywrócić Gdańsk wolnym miastem.

30. Żeby pisać o mieście, trzeba mieć temperament. Każde miasto też przecież go ma - inaczej byłoby tylko terenem zabudowanym. Jak się piszący z tą żywiołowością zsynchronizuje, wtedy opisywanie trafia w punkt.

• Może właśnie dlatego trudno mi skończyć rozgrzebaną książkę. Bo ja sam niemrawy - natomiast samo W. to chyba niemiasto (w dodatku raczej w fazie schyłkowej).
• Temperamentny piszący ma jednak przewagę i może nagiąć sobie miejsce - będzie się zbliżał, oddalał, znienacka w nie wskakiwał - i wychwytywał  nawet te wątłe koloryty (doprawiając je samym sobą).
• A ja co? Empatycznie poddaję się nastrojowi miejsca - to dziwnym nie jest, że mi wychodzi portret trumienny. Może i piękny katafalk - ale jednak wciąż katafalk.
• Założenie tej książki może być błędne - na przekór wszystkiemu pokazać, że także W. ma swój urok (czy raczej miewa). No przecież wiadomo, że ma - ale czy takie podejście nie zamyka na inne aspekty? Więc to pisanie pod tezę, która nawet jeśli przekorna, to jednak usztywnia.
• W pisaniu felietonów najlepsze było właśnie naginanie własnego sztywniactwa. I słowotwórstwo - bo bezcenna jest radość z wynajdowania językowych zlepień.
• Alerty RCB codziennie - jak to ma działać alarmowo? Wiadomo że pogoda wsadza nas do piekarnika i pod elektrowstrząsy na przemian, ale daliby 1 sms na cały tydzień i starczy.
• Strzyżemy psa bo choć upał odpuszcza, to raczej tylko na chwilę. Znów będą pytać czy to szczeniak. Odpowiadam że tak, 13-letni - czyli najstarszy szczeniak w mieście (całkiem jak ja).
  

Od punktu do punktu i po czerwcu.

>>>POSTAW KAWĘ<<<